En dan heel onverwacht, gij beste lezer,
Kijk ik u indringend aan
'k Heb 't gevoel dit uur van spreken
Dat velen ‘t nog steeds niet echt verstaan
Dat er een wereld ligt achter muren
Waar men vecht om het bestaan
Van de mens in zijn bangste uren
Ongeacht zijn naam of faam
’t Zou een slagveld kunnen wezen,
Dat men net heeft schoongeveegd
De brancards komt men hier legen
Wie niet dood is, wordt verpleegd
Op gevaar van eigen leven
Gaat de zorg dan aan de slag
Golf na golf, zichzelf geven
Wat alleen een held vermag
En aldus ontsteek ik mijn woorden
mijn kleine strijd, mijn klein verhaal
Als een licht boven de hoofden
Van wie mij hier heeft doorgehaald
Wil hen morgen niet vergeten
Niet dat woord, die blik, ’t gebaar
‘k Wil hen bedanken voor al hun zorgen
Weet dat ik ze in mijn hart bewaar
Marc Hauman
© patient 315 - versie 13/14 april 2021
Covid-19 afdeling az Rivierenland Bornem (ma15 > woe24 feb 2021)
