woensdag 28 november 2012

Dichter bij de Dijk



In 2012 werd voor de tweede maal de poëziewedstrijd 'Dichter bij de Dijk' georganiseerd door het gemeentebestuur van Temse samen met de lokale culturele verenigingen.

Elke inwoner van groot-Temse kon twee niet eerder gepubliceerde gedichten over dijk, Durme, Schelde of Polder inzenden. 
De negen beste inzendingen werden bekroond door een onafhankelijke jury, en zij werden aangebracht op poëziepanelen langs het wandelpad op de Schelde- en Durmedijk tussen Temse-Centrum (De Zaat) en Elversele/Hamme (Mirabrug).
Het poëziepad werd op zondag 25 november plechtig ingehuldigd.


Hieronder één der geselecteerd gedichten uit de pen van Tony Peirsman

WEG en TERUG

midden deze polderrust
ben ik vaak weg
weg van mezelf
weg van de wereld

ergens in nergensland
waar mijn gedachten uitdeinen
als een golf die zichzelf verliest in de stroom
'bestaan' en 'zijn' helemaal in de vergeethoek
tot ik plots een "goeiedag" hoor
een goedgeluimde groet

ik schrik
en schik mijn gedachten weer
netjes
in verleden, heden en toekomst
keurig gelijnd als een boek
waaruit ik verhalen kan puren

verhalen om hem of haar
-toevallige passant-
mee te plezieren

daar zitten we dan
twee mensen keuvelend op een bank
en beide voeten op de grond.

Tony Peirsman

Tip : meer dijk- en poldergedichten op deze website: 

dinsdag 27 november 2012

Walvissen

Vraag het aan elk marsmannetje en hij zal het je zeggen:
de aarde is de blauwe planeet van de Walvissen.
De blauwe kleur komt van het water dat drie vierde van het aardoppervlak bedekt. In dit water zijn de Walvissen heer en meester. Het zijn de grootste dieren die er wonen, zij zwemmen vredig rond, hebben geen vijanden en laten zelf iedereen met rust. Om zich te voeden nemen zij al zwemmend de kleinste organismen op die in het water rond zweven.

Eén vierde van het aardoppervlak is land, het zijn de kleine bruine vlekken in het blauw. Ook hier leven dieren en planten, alleen gaat het er heel wat chaotischer aan toe dan in het water, maar dit is bijzaak. Het landoppervlak dient enkel om het water van de oceanen, dat er als regen op neerkomt, te zuiveren en van nieuwe voedingsstoffen te voorzien. Het vernieuwde water stroomt terug naar de Walvissen. Zo kunnen zij in vrede leven en zich onbezorgd voortplanten.

maandag 26 november 2012

Relativiteit

 (Relatieve Tijd : van Einstein tot Heidegger)

Als alles is gezegd
gaat toch je mond nog open.
Het einde zo nabij
is net weer weggelopen.
Ontsnappen kan het niet:
de kosmos blijft gesloten.

Je kracht, verpakt in golven,
verdwijnt als licht
en wordt niet teruggekaatst,
maar uitgestuurd, verzonden
naar lange jaren van hiervoor
daar komt het aan: vergeten, opgeplooid.

Er volgt geen knal want ook
Er na is het alleen het
Nu dat blijft bestaan. 

zondag 25 november 2012

Levens-Loop

Hij is hier al geweest
En nu is hij weer terug
Vraag niet van waar hij komt
Hij moet ook nergens heen.

Zijn rugzak met de tijd
Heeft hij hier neergezet
Vertelt hem waar hij is
Een plaats nu, net vandaag

Komt hij meer mensen tegen
Maar niemand wijst de weg
Zijn blik gooit poorten open

Zo blijft hij,
Verder,
Lopen.

zaterdag 24 november 2012

Polder


Monnikenwerk, uit water geschapen,
Gekneed door de wind
In de stuw van de stroom
Gezwollen tot aarde.

Riet en gloedrode wissen buigen warmte tot hout
Een mandvol gevlochten die zorgt voor behoud. 

En moeiteloos drijven op de slinger van de tijd
Elke vloed is het zomer, worden vruchten verspreid.
Bomen vangen wolken, wielen drinken zon
Vogels bezoeken vissen, en mensen zijn rondom.



vrijdag 23 november 2012

Pandora

Ik weef mezelf een wandtapijt,
een waan voor elke dag,
Met zijden draden van de wind en 
vezels uit mijn eigen lijf,
Gesponnen in de nacht.

Mijn radar zoekt en tolt in ‘t rond,
verschrikte beelden op de vlucht
weerspiegelen de scherven van mijn ziel, en
vallen langzaam dwarrelend stilaan neer,
toch raken zij geen grond.

Mijn noodoproep wordt niet beantwoord,
daarbuiten blijft het stil,
Terwijl de storm hier verder raast,
ik weet niet wat ik wil.

donderdag 22 november 2012

Multicultureel

Ik wil het wel, ik ben een vredelievend mens,
Gezellig samen leven, het is een vrome wens.
Vergeet je dikke boeken, je rollen dun papier,
Je moet niet verder zoeken, geluk dat vind je hier,

De zon van de Sahara, gaat onder op het wad,
Daar lopen geen kamelen, het regent telkens weer,
Ook wind blaast kil en nijdig, die geeft je kop een sneer,
Je kan niet helder denken, je hersens zijn het zat. 

We roeien in hetzelfde schuitje, alleen met andere riemen.
We wonen in een zelfde straat, wel op een eigen nummer.
Hoe komen we vooruit, hoe gaan we dit verdienen ? 

Koeskoes Koos, lust boerenkool, Ach’met worst,
En zoekt ons groot orkest, alweer een nieuwe drummer
Blijft luid die vraag: wie is het die de wereld torst ?

woensdag 21 november 2012

Ons Jeepje

Na zestien jaar goede en trouwe dienst hebben we afscheid genomen van ons werkpaardje, een 4x4 Suzuki Samurai.


Bedoeld als derde auto voor een gezin met vier rijbewijzen heeft hij ons nooit in de steek gelaten. Het was de auto in zijn oervorm, twee zitjes en een laadbak, een gemotoriseerde mini-huifkar met een autoradio en een digitaal klokje als enige gadgets.


In herfst en winter werden bospaden en ondergesneeuwde landwegen in 4x4-modus probleemloos genomen. In de zomer ging de huik eraf en reden we met de cabrio naar het strand. Maar bovenal was het een werkpaard, altijd voor elke klus paraat. Zonder huik, als pick-up, was niets te heet of te zwaar om te verslepen. 


Tuinafval en groot huisvuil werden moeiteloos naar het inzamelpunt gebracht, bij de supermarkt kon je hem lekker volstouwen met kratten bier en ander grootverbruik, zelfs bij meerdere verhuizingen heeft hij dapper geassisteerd.
Door de kinderen werd hij wel eens smalend ‘papa’s speelgoed’ genoemd. Maar dit geheel ten onrechte, want ook zij hebben er onbezorgd van genoten.

dinsdag 20 november 2012

Fotoshoppen

Lofdicht voor een Laptop

Beelden die geen beelden zijn, gedrochten
Verwekt uit draken en draden, die gensters
Spuwen en vonken in duistere krochten
Onder een glimmend pantser, met vensters

Zij openen en sluiten maar gaan nooit dicht
Zij blijven altijd waakzaam, gloeiend gisten
Eén vingerwijzing is genoeg, en opgelicht
Verbeelden zij wat allen misschien toch al wisten.

zondag 11 november 2012

Intro

Ergens tussen Hamburg en Le Havre
beelden zeggen soms meer dan woorden
een woord toont klanken
een beeld spreekt een eigen taal