maandag 26 juni 2017

Postuum


( Een allerlaatst gedicht )

Ouders die hun kind verliezen
Plots
Draait de wereld
Andersom, en

Splijt de aarde open.

In dit zwart gat
Tikt nu de klok
Achterstevoren,
De tijd bloedt leeg
Hij zal geen verder
Leven vullen.

zaterdag 24 juni 2017

Stadsvlucht

Een huis op de buiten

Landelijke Doening

Herenhuis

Burgers ontvluchten de stad

De woning van een dorpsnotabele


vrijdag 23 juni 2017

Op de Dijk


Wij grazen samen, schapen op de dijk
Wij plukken moeder aarde kaal
Herkauwen haar gedachten,
Van bomen, gras en bloemen,
Het leven ook, en alles wat beweegt



Joggers lopen
         nergens heen
Fietsers keren
         telkens weer
Een wandelaar
         komt soms alleen
         maar niet altijd




Brengt trage stappen mee
Met zachte stemmen, samen praten
Jong en oud, geliefden met elkaar

Genieten van de tijd
Zomaar bij de wereld zijn
Vrij en onbezorgd
Vlinders op de dijk.



donderdag 22 juni 2017

Oeverloos


Er blijft altijd die andere kant,
Loop je naar links, loop je naar rechts
Het water houdt je tegen
Bewaakt beloften van een beter land
Dáár aan de overkant.



Je wil erheen: een bootje of een brug,
Ga vliegen of ga zwemmen
Misschien te voet,
Als ’t water weg is of bevroren.
























Een veerman, 
Kent geheimen, ook mensen,
Heen en weer
Gaat klokvast ginder kijken
Maakt toch meteen
Weer rechtsomkeer.




















De stroom aait alle oevers
Glijdt moeiteloos voorbij, van zout
Naar zoet, mooi in het midden
Op weg naar eeuwigheid.



maandag 19 juni 2017

Dichter bij de Dijk

In het voorjaar van 2017 vond de vierde editie plaats van de poëziewedstrijd Dichter bij de dijk. 39 gedichten werden ingezonden door inwoners en oud-inwoners van Temse. Het thema was opnieuw de natuurpracht langs Schelde en Durme.
De 9 beste inzendingen werden opgenomen op poëziepanelen langs het dijktraject Temse-Elversele.
De nieuwe gedichten werden op zondag 18 juni plechtig ingehuldigd.



De jury met de winnende dichters op de Scheldedijk bij de skyline van Temse. (foto: onlinekrant editietemse)

De organisatie van dit cultuurproject is in handen van de Cultuurdienst van de Gemeente Temse, in samenwerking met de Davidsfondsafdelingen Temse, Steendorp en Tielrode, de Amedee Verbruggenkring en de Heemkundige Kring Braem vzw Elversele
----Info: Sophie Vermeire, cultuurbeleidscoördinator, 03 710 12 74 of cultuurbeleid@temse.be . Bij deze dienst kan ook de poëziebundel met de 39 ingezonden gedichten worden bekomen.----

Hieronder twee van de geselecteerde gedichten :

MIJMERINGEN LANGS DE SCHELDE

Dag Dag,
Turend naar gisteren,
Gissend naar morgen,
Zit ik op de scheiding van vandaag,
dronken van het steeds weerkerende eb en vloed,
strelen mijn vingers het eenzame water, zacht als zeer jonge eenden.

Bloem die dag heet, sluit me mee in je kelk als d'avond valt,
Om morgen weer present te zijn,
meer dan gisteren te weten dat eb naar vloed verlangt.

Een ademloze rimpeling in een zucht van zilte parels aangemeerd,
De Schelde die me zomaar zoent met een stil verlangen naar meer...
Dag Schelde,
Tot gauw.

Vera van Bouwel


DURMEDIJK

kijk. de dijk staat pal. stelt paal
en perk aan het krinkelende
water. hij spelt de stroom de
wet. houdt je sturm und drang in

toom. je wijkt. je krimpt. je zwelt
weer aan, streelt hem, bespeelt
hem, op het ritme van azuur
en maan, kom vlij je overvloedig

tegen me aan wieg me besluip
me maar overspoel me
niet laat me niet bezwijken

kijk. en lees maar wat er
staat: met golvende strepen
schrijf ik je neer, de Durme

Nick Verhelst


Tip : meer dijk- en poldergedichten op deze website: 
Tadorna, Poëzie uit de Lage Landen

zondag 18 juni 2017

Getij


Dansen met de maan
Rusteloos, en-op en-neer
Altijd blijf ik gaan





vrijdag 16 juni 2017

Stadswandeling

STADSGEZICHT

Pleinen vol mystiek
De stad heeft veel gezichten
Leeft met lichaamstaal


STADSWANDELING

Ik kom nog wel eens meer
Op die verlaten plaatsen
Waar ik ooit heb geleefd
In goed gezelschap,
Ik neem altijd mezelf mee.

De oude stad, verstilde pleinen
Langs kaden en het water
Dwaalt vaag verleden
En schemer door de straten.

De gevels zijn van steen
Met wallen onder d’ ogen
Hun stemmen sterven uit
Alleen de weemoed kom ik tegen


Die klampt mij aan,
wijkt niet meer van mijn zij
Verveelt mij met een oud verhaal
Dat stilaan uitgerafeld, schichtig
Wortel schiet tussen de tegels.

Daken lekken nostalgie
Met onkruid in de goten,
Een hart ooit uitgestort
Kleeft nu als kauwgom, taai
Weerbarstig aan de stoepen.

De waarheid is niet waterdicht
Herinnering: verzinsel
Bewoners van de buurt
Gebleekt en grijs,
Verweerde hersenschimmen.


woensdag 14 juni 2017

Wake up call

Hij komt elk jaar weer
Appelbloesem aan mijn deur
Licht vol lentezon


maandag 12 juni 2017

Tussen de Tijd

Zonet ontwaakt
In dit verdwaald bestaan
Van zwijmelend ervaren
Proef ik de tussentijd

Ik zoek een weg
Door ongerept terrein van
Vrees en openbaring
Verwonderd in de hoop
Dat licht ooit eens zal klaren


Intussen loopt de tijd
Er verder tussendoor
Bekijkt zijn veld
En ploegt de eeuwigheid
In voren van seizoenen

zaterdag 10 juni 2017

Zeventig plus

70

Een zachte mildheid
Komt met het ouder worden
Mijn hart masseren
71

Eén en zeventig
Stroef en koppig, vreemd geval
Rotsvast priemgetal

donderdag 8 juni 2017

Orgelpunt





















                      Uitzoomen en dimmen,
               falen en gissen,
               Alzheimer zet zijn orgelpunt.

               Met vallen en opstaan
               laat hij beelden verstillen en
               klanken vervagen;

               Gaat ze verder verjagen,
               Naar stipjes aan de horizon,
               Waar betekenis nog nauwelijks is te raden.