woensdag 21 november 2012

Ons Jeepje

Na zestien jaar goede en trouwe dienst hebben we afscheid genomen van ons werkpaardje, een 4x4 Suzuki Samurai.


Bedoeld als derde auto voor een gezin met vier rijbewijzen heeft hij ons nooit in de steek gelaten. Het was de auto in zijn oervorm, twee zitjes en een laadbak, een gemotoriseerde mini-huifkar met een autoradio en een digitaal klokje als enige gadgets.


In herfst en winter werden bospaden en ondergesneeuwde landwegen in 4x4-modus probleemloos genomen. In de zomer ging de huik eraf en reden we met de cabrio naar het strand. Maar bovenal was het een werkpaard, altijd voor elke klus paraat. Zonder huik, als pick-up, was niets te heet of te zwaar om te verslepen. 


Tuinafval en groot huisvuil werden moeiteloos naar het inzamelpunt gebracht, bij de supermarkt kon je hem lekker volstouwen met kratten bier en ander grootverbruik, zelfs bij meerdere verhuizingen heeft hij dapper geassisteerd.
Door de kinderen werd hij wel eens smalend ‘papa’s speelgoed’ genoemd. Maar dit geheel ten onrechte, want ook zij hebben er onbezorgd van genoten.