1. Allereerst is er het idee van Europa. Europa kan bekeken worden vanuit verschillende perspectieven of raamwerken. Met andere woorden: we kunnen met verschillende brillen naar Europa kijken. Deze raamwerken worden voornamelijk in het Westen gezien als gegeven. Aan de hand van Wittgenstein wordt duidelijk dat deze kaders begrepen moeten worden in termen van familiegelijkenissen.
2. Vervolgens kan Hannah Arendt met haar notie van publieke ruimte en realiteit aantonen dat Europa als idee kan transformeren tot realiteit door erover te spreken in de publieke sfeer. De verschillende raamwerken worden zo (letterlijk) bij elkaar gebracht, waardoor een algemeen verstaan van Europa gecreëerd wordt.
3. Vanuit deze realiteit kan Europa verder gematerialiseerd worden zoals we dat zien in instituties zoals de Europese Unie, wetten en grenzen.
4. Vanuit het idee, de realiteit en de materialisatie kan er gekeken worden naar zoiets als identiteit. Maat wat betekent de Europese identiteit? Geconstitueerd vanuit de raamwerken is het mogelijk ons te identificeren met zoiets als ‘Europa’. Chantal Mouffe en Ernest Laclau tonen ons dat deze identiteit echter een dynamisch, plastisch begrip is dat steeds verandert door middel van conflict en antagonismen. Bijgevolg moet de Europese identiteit open, zelfbewust en kritisch blijven. Het is een identiteit die zowel intern als extern geconstrueerd wordt: het is pas wanneer het zich kan afzetten tegen iets anders, dat een identiteit kan ontstaan. Dit heeft als gevolg dat de Europese identiteit het gevolg is van een bepaalde hegemonie die altijd open moet blijven staan voor dissensus en tegenstemmen.
Wat tenslotte al deze begrippen – idee, realiteit, materialiteit, identiteit – bij elkaar en staande houdt is het geloof. Want zonder geloof in Europa, zakt de gehele structuur in elkaar."
