Zaatman

DE ZAATMAN (*)

Aan het water spelen kinderen 
Met Bootjes varen dromen mee,
De Lokroep van de Zaat… 
Wenkt ook de vriendjes uit de straat: 

Kom Werken voor het leven
Dag na dag en zij aan zij
Op helling en op stroom
Het Beste van jezelf geven
Zwoegen, zweten, zwijgen
Toch blijft de werf het kapitaal.

Want schepen verdwijnen
Veel werven vergaan,
Gedenk hier de Zaatman
Zijn taaie volharding
Zijn harde Bestaan.

De Boelwerf te Temse werd in 1829 opgericht door Bernard Boel, hij werd later opgevolgd door zijn zoon Jozef Boel. De grootste bloei van J. Boel & Zonen ontstond na de tweede wereldoorlog toen het bedrijf internationaal doorbrak. Door de internationale crisis in de scheepsbouwsector raakte de onderneming halfweg de jaren tachtig in de problemen en werd zij op 28 oktober 1992 failliet verklaard.

(*) De Zaatman (volksnaam van Boelwerfarbeider) beeld van Noël Van Cauwenbergh

Covid-19

EPILOOG

En dan heel onverwacht, gij beste lezer,
Kijk ik u indringend aan
'k Heb 't gevoel dit uur van spreken
Dat velen ‘t nog steeds niet echt verstaan
Dat er een wereld ligt achter muren
Waar men vecht om het bestaan
Van de mens in zijn bangste uren
Ongeacht zijn naam of faam

’t Zou een slagveld kunnen wezen,
Dat men net heeft schoongeveegd
De brancards komt men hier legen
Wie niet dood is, wordt verpleegd
Op gevaar van eigen leven
Gaat de zorg dan aan de slag
Golf na golf, zichzelf geven
Wat alleen een held vermag

En aldus ontsteek ik mijn woorden
mijn kleine strijd, mijn klein verhaal
Als een licht boven de hoofden
Van wie mij hier heeft doorgehaald
Wil hen morgen niet vergeten
Niet dat woord, die blik, ’t gebaar
‘k Wil hen bedanken voor al hun zorgen
Weet dat ik ze in mijn hart bewaar

Marc Hauman

© patient 315 - versie 13/14 april 2021

Covid-19 afdeling az Rivierenland Bornem (ma15 > woe24 feb 2021)

https://marchauman.be/

Leopold Flam

Het boek 'Ik zal alles verdragen, ook mezelf. Dagboeken en brieven van Leopold Flam (1912-1995)' samengesteld door Kristien Hemmerechts en Guido van Wambeke en uitgegeven bij De Geus in 2023, is een aangrijpende autobiografie van de Belgische professor emeritus VUB, existentie-filosoof, essayist en vrijgeest, met op de achtergrond een posttraumatische stress-stoornis (PTSS) en psychotische vervreemding.
Leopold Flam gaat zelfmoordgedachten niet uit de weg, maar kiest toch voor het leven :"Ik zal alles verdragen, ook mezelf."

Enkele citaten:

1995
Ik vlieg alleen naar de hemel
de grijze winterhemel die ik met mijn ogen gekleurd heb
Ik heet canari
en ik spot met mezelf
ik heb me van de kooi bevrijd
de menselijke kooi
p457

Maandag, 19 februari 1951
Een kind dat heel vroeg met het wrede gelaat van de menselijke realiteit in aanraking gekomen is, kan niet anders dan heel zijn leven lang diep bedroefd en ongelukkig zijn.
p352

Maandag, 30 september 1957
…want de filosoof bevindt zicht steeds aan de zelfkant der samenleving. Zo bestaat er dan een overeenstemming tussen mijn menselijke situatie en het feit dat ik filosofeer. Wie weet of ik het ooit gedaan had, was ik geen verstoteling of een soort van paria. Nu leef ik eigenlijk zoals het zijn moet: steeds aan gene zijde. Er bestaat geen mens die ik niet zou transcenderen, in de eerste plaats mezelf. Wellicht is dit de enige vorm van blijdschap die ik ken.
p448

Welkom

Huizen met luiken

Verwelkomen bezoekers

Met open armen

Over Leven

BUDDHA, DARWIN en ETIENNE VERMEERSCH

"Het gaat om een ecologieprobleem. Men moet deze aarde als één geheel benaderen, als een eindig systeem, waarin planten, dieren en mensen in een complexe interactie met zonnestraling, lucht, water en andere grondstoffen een samenhang vormen, en waarin storing van één van de componenten drastische gevolgen kan hebben voor het geheel."

Etienne Vermeersch (1934-2019)

Ethicus en filosoof - emeritus UGent

De ogen van de panda, een kwart eeuw later,

Antwerpen/Utrecht, Houtekiet 2010, p.28

Filosoof en ethicus Etienne Vermeersch ziet overbevolking als het grootste mondiale probleem van het moment. Volgens Vermeersch zijn drastische maatregelen geboden. Etienne Vermeersch weet het naar eigen zeggen al zeer lang. Al van toen hij nog jezuïet was, in het gezegende jaar 1953. ‘De aarde is eindig, dat ziet het kleinste kind’, bromt hij nog steeds, meer dan vijftig jaar na datum. In 1988 schreef hij De ogen van de panda, waarin hij het overbevolking-probleem haarfijn analyseerde. ‘Toen ik geboren werd, had de aarde twee miljard bewoners. Dat aantal is ondertussen al verdrievoudigd. Een catastrofale evolutie.’

Etienne Vermeersch

Interview met Jeroen Zuallaert - Knack 25-10-2011

If we do not voluntarily bring population growth under control in the next one or two decades, then nature will do it for us in the most brutal way, whether we like it or not.

Henry Way Kendall (1926-1999)

American particle physicist, Nobel Prize in physics 1990

The human population can no longer be allowed to grow in the same old uncontrolled way. If we do not take charge of our population size, then nature will do it for us.

David Attenborough (born 1926)

Naturalist and Broadcaster

It’s our population growth that underlies just about every single one of the problems that we’ve inflicted on the planet. If there were just a few of us, then the nasty things we do wouldn’t really matter and Mother Nature would take care of it, but there are so many of us.

Valerie Jane Morris-Goodall (born 1934)

Primatologist and Conservationist

Het gaat ons niet lukken! – over radicale acceptatie

Het door iedereen zo gehoopte ‘kantelpunt’ dat de klimaatcrisis moet afwenden, is duidelijk nog niet bereikt. Het gros van de mensen loopt nog steeds rond met de conditionering van veertig jaar neoliberalisme: grenzeloos je eigen materiële geluk nastreven. De moed zou je ervan in de schoenen zakken: hoe gaan we zo het klimaat redden?

Eigenlijk geloof ik het al lang niet meer: het verhaal dat het klimaat nog ‘te redden’ valt. We kunnen zoveel zonnepanelen plaatsen als we willen, vleestaksen instellen en Tesla’s kopen – maar zolang een meerderheid van de mensen in rijke landen niet fundamenteel anders in het leven gaat staan is het allemaal zinloos. De hele manier waarop we onze samenleving hebben ingericht, werkt verandering actief tegen. 

Wat mij betreft is het redden van onze huidige maatschappij dus een gepasseerd station. En ik ben daar niet de enige in. “The Great Unraveling”, zoals boeddhistisch leraar en klimaatactivist Joanny Macy het ineenstorten van onze westerse bescha-ving noemt, is al lang en breed begonnen. En inmiddels is ze ook niet meer te stoppen. We moeten dieper leren kijken dan de verhitte, gepolariseerde strijd op het internet. “Business as usual” (zo noemt Macy het verhaal van de kapitalistische groeieconomie) is niet meer houdbaar, ook al doet iedereen alsof dit wel zo is. Niets gaat ons nog behoeden van de afbrokkeling van onze samenleving, en het verdwijnen van zoveel zaken die ons dierbaar zijn.

Als boeddhisten kunnen we een belangrijke rol spelen bij deze radicale acceptatie. We hebben het voorrecht gehad om in dit leven in aanraking te komen met een waardevolle traditie die ons kan helpen om dit proces zonder paniek en vol bewustzijn te beleven. Het boeddhisme faciliteert allereerst een levenshouding waarmee we kunnen accepteren dat dingen altijd veranderen. Een goed begin: we kunnen bijvoorbeeld leren zien dat beschavingen altijd opkomen, bloeien en vergaan en dat het ineenstorten van onze wereld altijd al onvermijdelijk was.

Heeft het boeddhisme een oplossing voor de catastrofe die ons te wachten staat? Nee. ‘Oplossingen’ heb je voor problemen, zoals de wifirouter die niet goed werkt. Voor deze ramp is geen oplossing – het denken in oplossingen maakt deel uit van het probleem. Als we de catastrofe zonder spirituele gronding te lijf gaan dan krijg je waanzinnige dingen als een stikstofcrisis, waarin alle partijen zich angstvallig vastklampen aan cijfertjes en technologische innovatie. Terwijl iedereen die met een holistische blik naar de kwestie kijkt, ziet dat een teveel aan stikstof niet de oorzaak van het probleem is, maar het gevolg van decennialange uitbuiting van de wereld. Alle ophef leidt alleen maar af van wat in eerste plaats belangrijk is: het bewust en lichamelijk leren beleven van het bestaan in al haar wonderlijke grilligheid. En door die ervaring leren wat onze plek in die wereld is.

René van der Stok,

Auteur en Buhddist in : https://bodhitv.nl/

We zijn met 7,5 miljard mensen op aarde en aardig op weg naar 9 of zelfs 10 miljard. Dirk Draulans schetst aan de hand van de evolutieprincipes van Charles Darwin hoe het zo ver is kunnen komen. Hij schetst ook de nefaste invloed van onze aanwezigheid op het andere leven op aarde. In het kielzog van Charles Darwin reisde hij de wereld rond, waarbij hij voortdurend geconfronteerd werd met de zware ecologische voetafdruk van de mens. De vergelijking van zijn ervaringen met wat Charles Darwin zag, was soms hallucinant. De overgang naar een duurzame maatschappij zal niet gemakkelijk zijn. ‘Drummen Op Aarde’ is een ontnuchterend verhaal over minder kinderen krijgen, weerstand tegen verandering en de moeizame strijd voor een aanvaardbaar omgaan met de hulpbronnen van de aarde die we nodig hebben. Met als slot een analyse van de prangende vraag of we nog optimistisch kunnen zijn over een goede afloop.

Dirk Draulans

"Drummen op Aarde" in : https://www.dirkdraulans.be/

European Alliance for Sustainable Population (eurASP) - Minder Mensen

Europa 2023

 

"De notie van Europa is een complex en zeer gelaagd begrip. Dit begrip tracht ik te ontleden in zijn verschillende lagen.

            1. Allereerst is er het idee van Europa. Europa kan bekeken worden vanuit verschillende perspectieven of raamwerken. Met andere woorden: we kunnen met verschillende brillen naar Europa kijken. Deze raamwerken worden voornamelijk in het Westen gezien als gegeven. Aan de hand van Wittgenstein wordt duidelijk dat deze kaders begrepen moeten worden in termen van familiegelijkenissen.

            2. Vervolgens kan Hannah Arendt met haar notie van publieke ruimte en realiteit aantonen dat Europa als idee kan transformeren tot realiteit door erover te spreken in de publieke sfeer. De verschillende raamwerken worden zo (letterlijk) bij elkaar gebracht, waardoor een algemeen verstaan van Europa gecreëerd wordt.

            3. Vanuit deze realiteit kan Europa verder gematerialiseerd worden zoals we dat zien in instituties zoals de Europese Unie, wetten en grenzen.

            4. Vanuit het idee, de realiteit en de materialisatie kan er gekeken worden naar zoiets als identiteit. Maat wat betekent de Europese identiteit? Geconstitueerd vanuit de raamwerken is het mogelijk ons te identificeren met zoiets als ‘Europa’. Chantal Mouffe en Ernest Laclau tonen ons dat deze identiteit echter een dynamisch, plastisch begrip is dat steeds verandert door middel van conflict en antagonismen. Bijgevolg moet de Europese identiteit open, zelfbewust en kritisch blijven. Het is een identiteit die zowel intern als extern geconstrueerd wordt: het is pas wanneer het zich kan afzetten tegen iets anders, dat een identiteit kan ontstaan. Dit heeft als gevolg dat de Europese identiteit het gevolg is van een bepaalde hegemonie die altijd open moet blijven staan voor dissensus en tegenstemmen.

Wat tenslotte al deze begrippen – idee, realiteit, materialiteit, identiteit – bij elkaar en staande houdt is het geloof. Want zonder geloof in Europa, zakt de gehele structuur in elkaar."

Annelies Verbeeck

"De Echtheid van Europa - Een Europese fictie of een waargebeurd verhaal?", examenpaper voor het vak 'philosophical sources of European identity', Universiteit Antwerpen 2023, p20-21 "Conclusie"

(cursiveringen, vetjes en lay-out zijn van Tadorna)

Op het strand

LEZEN OP HET STRAND Dekstoelen en strandcabines de lucht is lauw en mensen zijn nog schaars: Slechts kleine stipjes op het strand zwerven door het leven, pioniers in weer een andere dag benieuwd wat het zal geven. Zij gaan niet heel ver reizen de zon staat stilaan hoog, hier in het licht der wijzen heb ik een boek op ’t oog.

LIRE A LA PLAGE

Entre cabanes et transats

au petit matin qui hésite

les gens se font rares:

Seuls, quelques points

à la plage, parsemés

pionniers  d’une nouvelle journée

vagabondent en fouillant la vie

avides d’en savoir plus.

Il ne sera pas long le voyage:

déjà le soleil grimpe en haut

ici à la lumière des mages

ils viennent chercher leurs mots.

(bij de foto's: Normandië door de ogen van de Franse impressionisten - uit de collectie van het Hermitage museum van Sint-Petersburg)

Mensen

Asceet Ik weet wat ik eet Groenten en fruit, vis noch vlees Ik sta op dieet	Eenzaat Ik loop langs de stroom Kijk met milde ironie Naar mensen rondom
Pelgrim Pelgrim onderweg Komt langs vergeten wegen Weer zichzelf tegen Elke dag een stap Met wijsheid door het leven Gestaag maar zeker Therapie Vrouw in therapie De zielenknijper wil haar Knopen ontwarren Therapeut Wij keken samen In de spiegel van de pijn Die komt met het zijn	Zijnsvraag Net nog voor zijn dood Komt de oude filosoof Toch weer -zucht- bij af Professor De prof na zijn dood Was nog verrast, nu is hij Voor eeuwig verstrooid Recensent Ik lees en bespreek Geschriften van geleerden Voor ik ze vergeet

Poes Piraat

POES PIRAAT OP UITKIJK IN HET KRAAIENNEST

(DE KRAAIEN WAREN WIJSELIJK GAAN VLIEGEN) 

Levenstocht 77 (*)

GOLDEN FICTION

Kijk ! De vuren gaan open

De heidenen vechten om een handvol as.

Morgen vertrek ik weer met mijn schip.

Zij zijn begraven, mijn vrienden.

Onder de bomen gaat hun lichaam verder.

Hun ziel is veel bladeren

en waait.

Ik hang mijn gezicht in de wind

en verwonder mij. Waarom ben ik zo treurig

als ik niets meer verwacht dan het kijken naar vuren

en het vertrek van een schip ?

Cees Nooteboom

VOORT

Van eiland naar eiland, steeds

kleiner en kaler, over steeds

ruimer en wijder water, tot

in de laatste baai

zich het uitzicht volledig

en eindelijk opent.

In deze volmaakt onverschillige wereld

de zeilen strijken.

Rutger Kopland

 

(*) In mijn jeugd had ik wel eens last van ADHD, nu lijd ik alleen nog aan PHPD

      (Pijntje Hier, Pijntje Daar)

Benzine

MORGAN DRIEWIELER

tweecilinder in V benzinemotor vooraan

VOLKSWAGEN KEVER - HEMELSBLAUW

viercilinder boxer benzinemotor achterin

Valavond

Ter gelegenheid van de Poëzieweek en Gedichtendag 2023, geef ik jullie graag dit pareltje mee dat sinds 2020 in het kader van het Project 'Dichter bij de Dijk' de Durmedijk siert nabij de Mirabrug te Temse-Hamme.

Valavond

De lucht heeft de kleur van bloedappelsienen.

Wat poederwolken en zadenlucht.

Het is de kunst eronder te kijken. Het licht naar je hand te zetten.

Hoe in waterige eenvoud woordenslingers drijven.

Daar hou ik van.

Tussen kroos en riet kun je ze nog herkennen,

romige woorden in het rivierbed gestort.

Geroezemoes dat over de kant valt en kringen maakt.

Vrijgevig tater ik mee.

Over de dag die ik nergens anders te slapen wil leggen.

Over deinend oevergroen,

misschien een gebrek aan luwte.

Over hoe ik mijn huid verplooi

om water te kunnen dragen.

En dat ik even vloeibaar probeer te lijken

of minstens waterlands van aard.

Het lukt me niet de geuren aan te vinken.

Ze verwikkelen zich in veelspraak – daar kom ik niet tussen.

Mijn schaduw spiegelt zich te pletter.

Hier ben ik moeilijk in te dijken.

Kathy Goethals