Postuum

( Een allerlaatst gedicht ) Ouders die hun kind verliezen Plots Draait de wereld Andersom, en Splijt de aarde open. In dit zwart gat Tikt nu de klok Achterstevoren, De tijd bloedt leeg Hij zal geen verder Leven vullen.

Stadsvlucht

Een huis op de buiten

Landelijke Doening

Herenhuis

Burgers ontvluchten de stad

De woning van een dorpsnotabele

Op de Dijk

Wij grazen samen, schapen op de dijk
Wij plukken moeder aarde kaal
Herkauwen haar gedachten,
Van bomen, gras en bloemen,
Het leven ook, en alles wat beweegt

Joggers lopen

         nergens heen
Fietsers keren
         telkens weer
Een wandelaar
         komt soms alleen
         maar niet altijd




Brengt trage stappen mee
Met zachte stemmen, samen praten
Jong en oud, geliefden met elkaar

Genieten van de tijd
Zomaar bij de wereld zijn
Vrij en onbezorgd
Vlinders op de dijk.

Oeverloos

Er blijft altijd die andere kant,
Loop je naar links, loop je naar rechts
Het water houdt je tegen
Bewaakt beloften van een beter land
Dáár aan de overkant.



Je wil erheen: een bootje of een brug,
Ga vliegen of ga zwemmen
Misschien te voet,
Als ’t water weg is of bevroren.

Een veerman, 
Kent geheimen, ook mensen,
Heen en weer
Gaat klokvast ginder kijken
Maakt toch meteen
Weer rechtsomkeer.

De stroom aait alle oevers
Glijdt moeiteloos voorbij, van zout
Naar zoet, mooi in het midden
Op weg naar eeuwigheid.

Watersnood

Dichter bij de Dijk

In het voorjaar van 2017 vond de vierde editie plaats van de poëziewedstrijd Dichter bij de dijk. 39 gedichten werden ingezonden door inwoners en oud-inwoners van Temse. Het thema was opnieuw de natuurpracht langs Schelde en Durme.
De 9 beste inzendingen werden opgenomen op poëziepanelen langs het dijktraject Temse-Elversele.
De nieuwe gedichten werden op zondag 18 juni plechtig ingehuldigd.

De jury met de winnende dichters op de Scheldedijk bij de skyline van Temse. (foto: onlinekrant editietemse)

De organisatie van dit cultuurproject is in handen van de Cultuurdienst van de Gemeente Temse, in samenwerking met de Davidsfondsafdelingen Temse, Steendorp en Tielrode, de Amedee Verbruggenkring en de Heemkundige Kring Braem vzw Elversele
----Info: Sophie Vermeire, cultuurbeleidscoördinator, 03 710 12 74 of cultuurbeleid@temse.be . Bij deze dienst kan ook de poëziebundel met de 39 ingezonden gedichten worden bekomen.----

Hieronder twee van de geselecteerde gedichten :

MIJMERINGEN LANGS DE SCHELDE

Dag Dag,
Turend naar gisteren,
Gissend naar morgen,
Zit ik op de scheiding van vandaag,
dronken van het steeds weerkerende eb en vloed,
strelen mijn vingers het eenzame water, zacht als zeer jonge eenden.

Bloem die dag heet, sluit me mee in je kelk als d'avond valt,
Om morgen weer present te zijn,
meer dan gisteren te weten dat eb naar vloed verlangt.

Een ademloze rimpeling in een zucht van zilte parels aangemeerd,
De Schelde die me zomaar zoent met een stil verlangen naar meer...
Dag Schelde,
Tot gauw.

Vera van Bouwel


DURMEDIJK

kijk. de dijk staat pal. stelt paal
en perk aan het krinkelende
water. hij spelt de stroom de
wet. houdt je sturm und drang in

toom. je wijkt. je krimpt. je zwelt
weer aan, streelt hem, bespeelt
hem, op het ritme van azuur
en maan, kom vlij je overvloedig

tegen me aan wieg me besluip
me maar overspoel me
niet laat me niet bezwijken

kijk. en lees maar wat er
staat: met golvende strepen
schrijf ik je neer, de Durme

Nick Verhelst

Tip : meer dijk- en poldergedichten op deze website: 
Tadorna, Poëzie uit de Lage Landen

Getij

Dansen met de maan

Rusteloos, en-op en-neer

Altijd blijf ik gaan

Wake up call

Hij komt elk jaar weer

Appelbloesem aan mijn deur

Licht vol lentezon

Tussen de Tijd

Zonet ontwaakt
In dit verdwaald bestaan
Van zwijmelend ervaren
Proef ik de tussentijd

Ik zoek een weg
Door ongerept terrein van
Vrees en openbaring
Verwonderd in de hoop
Dat licht ooit eens zal klaren

Intussen loopt de tijd
Er verder tussendoor
Bekijkt zijn veld
En ploegt de eeuwigheid
In voren van seizoenen

Zeventig plus

70 Een zachte mildheid Komt met het ouder worden Mijn hart masseren

71 Eén en zeventig Stroef en koppig, vreemd geval Rotsvast priemgetal

Orgelpunt

                      Uitzoomen en dimmen,

               falen en gissen,

               Alzheimer zet zijn orgelpunt.

               Met vallen en opstaan

               laat hij beelden verstillen en

               klanken vervagen;

               Gaat ze verder verjagen,

               Naar stipjes aan de horizon,

               Waar betekenis nog nauwelijks is te raden.

2017

Ook volgend jaar wordt het weer lente en gaan er bloesems bloeien, ik wens jullie allen een warm en boeiend 2017: 365 dagen lang, sprankelend als nieuwjaarsbubbels.