Het Dorp

 HUIZEN AAN HET MARKTPLEIN

WAAR OOIT DE MOLENAAR WOONDE

EN DE BROUWER HET BIER LIET RIJPEN

HUIZEN VAN DORPSNOTABELEN

DAMES EN HEREN VAN STAND

STIJLVOL EN STATIG GEHUISVEST

Minimal art

 

El ojo que ves no es Ojo porque tú lo veas Es ojo porque te ve	Het oog dat je ziet is niet Een oog dat jíj moet zien; Het is een oog om jou te zien.
Abejas, cantores No a la miel, sino a las flores	Bijen en zangers, Niet voor de honing, wel voor de bloemen.
?Tu Verdad ? No, la Verdad, Y ven conmigo a buscarla La tuya, guardátela.	Uw waarheid?, Neen  dé waarheid Kom help me zoeken, De ùwe, laat ze waar ze is.

Antonio Marchado Ruiz

2025

 

Regendag

Vogelvrij en lang geleden

Dwalend in mijn boetekleed

Vroeg ik velden naar hun wegen

Vond niet wat er was verweven.

Het licht keek grijs, hield niet van spreken

Kromde wolken naar de grond, in tranen

Treurde mist vol weemoed

Zaaide twijfels in het rond.

Transparant en niet te grijpen

Liepen oude geesten mee

Samen verder naar de kroeg

Uit de wind en uit de regen,

Zijn we toch te lang gebleven.

Heimwee

               Ooit schoof een schip hier traag te water,
               de ziel en 't zweet van 't dorp
               geklonken tot een ranke romp
               van staal en zekerheid,
               vol hoop en zorg voor later.

               Maar eens mooi opgetuigd,
               met vlag en wimpel op haar best gekleed,
               verdween de bruid naar zeven zeeën
               en is langs hier nooit weergekeerd.

               Alleen de Schelde, keer op keer,
               brengt elke vloed
               een stroom vol heimwee mee.

Walvissen

Vraag het aan elk marsmannetje en hij zal het je zeggen:

de aarde is de blauwe planeet van de Walvissen.

De blauwe kleur komt van het water dat drie vierde van het aardoppervlak bedekt. In dit water zijn de Walvissen heer en meester. Het zijn de grootste dieren die er wonen, zij zwemmen vredig rond, hebben geen vijanden en laten zelf iedereen met rust. Om zich te voeden nemen zij al zwemmend de kleinste organismen op die in het water rond zweven.

Eén vierde van het aardoppervlak is land, het zijn de kleine bruine vlekken in het blauw. Ook hier leven dieren en planten, alleen gaat het er heel wat chaotischer aan toe dan in het water, maar dit is bijzaak. Het landoppervlak dient enkel om het water van de oceanen, dat er als regen op neerkomt, te zuiveren en van nieuwe voedingsstoffen te voorzien. Het vernieuwde water stroomt terug naar de Walvissen. Zo kunnen zij in vrede leven en zich onbezorgd voortplanten.

Reynaert

Temse is dit jaar voorzitter van het intergemeentelijke project Land van Reynaert en daarom zette de poëziewedstrijd ‘Dichter bij de dijk’ de editie 2024 in het teken van de Wase Vos.

-- het poëziepaneel bij de sluisput van de Schouselbroekpolder --

‘Dertien gedichten sieren opnieuw de dijk tussen Steendorp en Elversele. Daarmee is de poëziewedstrijd ‘Dichter bij de dijk’ aan zijn zesde editie toe. Fietsers en wandelaars op de dijk krijgen over een traject van zestien kilometer dertien nieuwe poëziepanelen te zien. Een selectie : 

-op de Durmedijk, stroomopwaarts Tielrodeveer :

Wie weet zijn  hier nog sporen

langsheen de Durme en de Schelde,

van die schalkse held uit dat oude epos

waarover men ons vroeger vaak vertelde.

Hij heeft hier vast nog lopen broeden

op een leugen of op één of ander plan,

over hoe en wie hij 't beste kon bedriegen,

zoals alleen een échte vos dat kan.

Reynaert, die listig-sluwe schelm,

hij verwierf roem en eeuwige faam,

en weet u, als u héél goed luistert,

fluistert de wind hier nog zijn naam...

Geert Gerlo

 

-op de Scheldedijk bij het Kooiwiel in de Schouselbroekpolder :

Ontsnappingsplan

hij is zo anders dan ik

hij vertelt vergeten verhalen

met grote woorden en groteske gebaren

vergeten verledens worden weer werkelijk

hij is zo anders dan ik

hij heeft belogen, bedrogen, bestolen

de een zijn eer, de anders' vermogen

was het zelfbehoud of gewoon de kick?

hij is zo anders dan ik

meerdere facetten, als twee kanten van een rivier

de ene zo mooi, de andere slechts op papier

ik blijf verbaasd bij iedere aanblik

hij is zo anders dan ik

met kin geheven, hoofd omhoog

de ruïne van wat ooit was achter zich

de vos gaat ervan door

Ella Dedroog